Εδώ είναι επτά συμπεριφορές που ακολουθούν τα αναποτελεσματικά μέλη της ομάδας και τι μπορούμε να μάθουμε από αυτές.
1.Παραπονούνται για τους πάντες και τα πάντα. Οι χειρότεροι συνάδελφοι είναι συνήθως οι πιο αρνητικοί. Οι εργαζόμενοι που παραπονιούνται τακτικά για τους άλλους ή γενικά για τις καταστάσεις, κάνουν ελάχιστα για να βοηθήσουν την ομάδα και περισσότερα για να τη βλάψουν.
Αντίθετα: Τα πιο αποτελεσματικά μέλη της ομάδας παραμένουν θετικοί και βρίσκουν αποτελεσματικούς τρόπους για να παρέχουν ανατροφοδότηση και να συνεισφέρουν.
2.Αποκρύβουν τη γνώση. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τη δίψα για μάθηση, αλλά τα αναποτελεσματικά μέλη της ομάδας συχνά συσσωρεύουν όσο το δυνατόν περισσότερα μυστικά της δουλειάς και είναι απρόθυμοι να μοιραστούν χρήσιμες πληροφορίες με τους συναδέλφους τους. Πιστεύουν ότι η γνώση τους είναι πολύτιμη, αλλά δεν συνειδητοποιούν ότι η επιμερισμένη γνώση είναι άχρηστη.
Αντίθετα: Τα καλύτερα μέλη της ομάδας καθιερώνονται ως ειδικοί από τους άλλους καθώς γίνονται πηγή γνώσης, πληροφόρησης και συμβουλών στον τομέα της ειδικότητάς τους.
3.Μιλάνε σχεδόν αποκλειστικά για τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει πρόβλημα με την αυτοπροβολή στο χώρο εργασίας, αλλά οι κακοί παίχτες της ομάδας συχνά ξεπερνούν τα όρια και μετατρέπουν μια ποιότητα σε ελάττωμα. Είναι πιθανό να χρησιμοποιούν λέξεις όπως "εγώ" και "εμένα" και να μετατρέπουν τις επιτυχίες της ομάδας σε προσωπικές τους νίκες.
Αντίθετα: Οι καλύτεροι συμπαίκτες προωθούν την επιτυχία της ομάδας τους, κάνουν πολλές ερωτήσεις, ξέρουν πότε να ακούσουν και χρησιμοποιούν λέξεις όπως "εμείς" και "εμάς".
4.Κουτσομπολεύουν τακτικά (για τη δουλειά ή/και για προσωπικά ζητήματα). Τίποτα δεν τρέφει τη δυσπιστία και την παράνοια, περισσότερο από το κουτσομπολιό στο χώρο εργασίας. Τα μέλη της ομάδας που διαδίδουν ή ακόμη χειρότερα γεννούν φήμες, κυριολεκτικά σπέρνουν τους σπόρους της διχόνοιας.
Αντίθετα: Τα καλύτερα μέλη της ομάδας και οι ηγέτες εκφράζουν ενδιαφέρον για την προσωπική ζωή των συναδέλφων τους με σεβασμό όμως στην ιδιωτικότητα και την αξιοπρέπεια του καθένα.
5.Παίζουν το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών (γνωστό ως blame-game). Κάθε μέλος της ομάδας - από τον πιο υψηλόβαθμο ως αυτόν που βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο της ιεραρχίας - πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις ενέργειες του. Με το να ρίχνουν ευθύνες αλλού, οι εργαζόμενοι μειώνουν τον κύκλο επιρροής τους, την προσωπική τους αυτονομία, την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των συναδέλφων τους.
Αντίθετα: Τα πιο επιτυχημένα μέλη της ομάδας αναλαμβάνουν την ευθύνη τόσο για τις επιτυχίες όσο και για τις αποτυχίες και προσπαθούν να διορθώσουν λάθη όπου αυτό είναι δυνατόν.
6.Έχουν σημαντική έλλειψη συμπάθειας. Είναι εύκολο για ορισμένους να χάσουν την επαφή με τα συναισθήματα των συμπαικτών τους, αλλά αυτή η συμπεριφορά δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Τα χειρότερα μέλη της ομάδας δείχνουν ενεργά ανάλγητη περιφρόνηση για τους συναδέλφους τους.
Αντίθετα: Οι πιο πετυχημένοι παίκτες διατηρούν ανοικτά τα κανάλια επικοινωνίας τους, είναι προσιτοί και δίνουν προσοχή στους συναδέλφους τους.
7. Αναζητούν (και βρίσκουν) λόγους για να αποκλείσουν ανθρώπους. Κάποιοι συνάδελφοι προσπαθούν να δημιουργήσουν μικρές ομάδες και βρίσκουν πάντα κάποιο λόγο για να περιορίσουν το μέγεθος της ομάδας τους. Αυτού του είδους η συμπεριφορά το μόνο που πετυχαίνει είναι να περιορίζει τις επιλογές και προοπτικές της ομάδας.
Αντίθετα: Οι ομάδες υψηλών αποδόσεων ανοίγουν τον κύκλο όσο πιο πολύ γίνεται και εξετάζουν κάθε λογική λύση και πόρο.
Αν θέλετε να γίνετε ένα αποτελεσματικό και λαμπρό μέλος της ομάδας σας, παρατηρήστε τις κακές επιδόσεις των υπόλοιπων συμπαικτών σας και κάνετε ακριβώς το αντίθετο. Μόλις αποκτήσετε τις δεξιότητες της καθαρής και αποτελεσματικής επικοινωνίας, της δημιουργίας θετικών σχέσεων στην εργασία, την προώθηση του εαυτό σας και των συμπαικτών σας, την ανάληψη ευθύνης για τις ενέργειές σας, θα είστε έτοιμοι και θα βρίσκεστε σε πορεία για να γίνετε ένας αποτελεσματικός ηγέτης της ομάδας σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου